நானும் பூனாவும்.......

நானும் பூனாவும்.......

1974 - எங்காத்துக்காரருக்கு பூனாவில் டெல்கோவில் வேலை கிடைக்க , பிப்ரவரி மாதம் புறப்பட்டு பூனா போய் விட்டார். என் பெரிய பையன் பெரி.......ய கிளாஸ் .... UKG ... அவனுக்கு எக்ஸாம் முடிய வேண்டாமா ? அதோடு பூனாவில் வீடு கிடைக்க வேண்டும்..

ஏப்ரல் 14 அவர் வந்து, என்னையும் , குழந்தைகளையும் அழைத்துக் கொண்டு போனார்... முதல் தடவையாக ரயிலில் முதல் வகுப்பு பயணம் !!! எல்லாம் நன்றாகத்தான் இருந்தது.

ரயிலை விட்டு இறங்கி, பூனா ஸ்டேஷனில் கால் வைக்கிறேன், அந்தோ, என் செருப்பு அறுந்தது...வெறும் காலுடன் நடந்து போனேன்... நமக்குத்தான் அது பழக்கமாச்சே ... 18 வயது வரை !!! இருந்தாலும் கொஞ்சம் ஷேமாக இருந்தது.

பூனாவில் முதலில் வீடு கிடைக்காததால் , ஒரு நல்ல காலேஜ் friend சுமார் 15 நாட்கள், எங்களை அவள் வீட்டில் தங்க வைத்து, ஆதரித்தாள் .

வீடு கிடைத்து, ஷிஃப்ட் பண்ணினோம். முதல் முறையாக தனிக் குடித்தனம் வேறு... (ஒரு வருடம் தான் ) . ஒரே excitement .

பூனாவில் எல்லோரும் ஸ்ட்ரிக்ட்டாக மாராத்தித்தான். ஹிந்தி சினிமாக்கள் பார்த்து, எனக்கு கொஞ்சம் ஓட்டை ஹிந்தி தெரியும். அவ்வளவுதான். வீட்டு வேலை செய்பவளிடம் கொஞ்ச நாள் ஜாடைதான்.

அதெல்லாம் போக , முதல் முறையாக கறிகாய் வாங்க கடைக்குப் போனேன். காயை கையால் காண்பித்து (பெயர் தெரியாத கொடுமை ) - விலை கேட்டு, புரிந்தாற்போல் "ஆதா கிலோ " என்று, (ஏனென்றால் அது ஒன்று தான் தெரியும். ஒன்றிரண்டு சுமார் 20 வரை ) , சில கறிகாய்கள் வாங்கி கொண்டு, மொத்தம் எவ்வளவு என்று கேட்டேன் - ஜாடையில்தான்... கடைக்காரன், "அடைரூப்யா " என்றான். அதாவது 2 1/2 ரூ. எனக்கு புரியாததால், அதை காட்டிக் கொள்ள இஷ்டமில்லாமல், "பாஞ்ச் " என்றேன்... சாமர்த்தியமாக bargain பண்ணுவதாக நினைத்துக் கொண்டு... பரவா இல்லை... கடைக்கு காரன் நல்லவன்தான்... என் கையில் இருந்த 5 ரூபாயை எடுத்துக் கொண்டு, பாக்கி 2 1/2 ரூ. திருப்பிக் கொடுத்தான் !!!

அப்போதெல்லாம் பூனாவில் காய்கறிகள் அவ்வளவு மலிவு. மொத்த மார்கெட் போனால் , 4 அணாவுக்கு ஒரு கிலோ கிடைக்கும். கறிகாய்க்கு என் மாத பட்ஜெட் 15 ரூபாய் தான் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். ஒரு ரூபாய்க்கு 8 வாழைப்பழம் ... பச்சை வாழை - பெரிது பெரிதாக. இன்னும் சாமான் விலையெல்லாம் சொன்னால் மயங்கி விடுவீர்கள்

குழந்தைகளை நல்ல ஸ்கூலில் சேர்த்தோம்.

இவருக்கு வியாழக் கிழமை வார விடுமுறை. குழந்தைகளுக்கு ஞாயிறு . ஜாலி , ஜாலி. வியாழக்கிழமை, ஷாப்பிங்தான் (என்ன- கறிகாய் , மளிகை ஷாப்பிங் ) , சினிமாதான். குழந்தைகள் வருவதற்குள் வீட்டிற்கு வந்து விடலாம்.

எவ்வளவு ஹிந்தி சினிமா? ஞாயிறுகளில் , எப்போதாவது காலை ஷோ தமிழ் வரும். friends ஸோடு , போய் வருவேன்.

அப்புறம் மராத்தி பேசியதென்ன... (வீட்டு வேலை செய்பவளுடன்தான் ) , கார் ஒட்டக் கற்று க் கொண்டு , rash driving என்று பேர் வாங்கியதென்ன.... நல்ல தமிழ் friends ...

6 வருடங்கள் பூனாவில் வாழ்ந்தது, திரும்பி சென்னை வரும் போது அழுது தள்ளியது... ஒரு புத்தகமே போடலாம் .