ஆப்பம் சுட்ட கதை....

வசந்தா ஆப்பம் சுட்ட (கை சுட்டுண்ட) கதை....

ஆப்பம் பண்ண நீங்க எல்லாரும் என்ன போடுவீங்களோ தெரியாது. நான் expert இல்லை. எங்கம்மா எப்போவாவது செய்வதை பார்த்து, நானும் பின்னாளில் செய்தது.

அரிசி, கொஞ்சம் வெந்தயம், ஒரு கரண்டி கோதுமை - இவைகளை ஊறவைத்து, அரைத்து, தேங்காய் சேர்த்து நன்றாக சாஃட் டாக அரைத்து, உப்பு போட்டு வைத்து, மறுநாள் வார்ப்பேன் . இலுப்பச் சட்டியிலேயோ, தோசை கல்லிலேயோ ஊற்றி , மூடி வைத்து, ஒரு பக்கம் மட்டும் வேக வைத்து ....

இதுவல்ல விஷயம்....

ஒரு நாள் என் பெரிய அக்காவிடம் ஆப்பம் பற்றி பேசும் போது, அவள் சொன்னாள் , "ஆப்பச் சட்டி என்று விற்கிறது, மூடியுடன்; அதை வாங்கி, ஆப்ப மாவை நீர்க்க கரைத்து, ஆப்பச் சட்டியின் நடுவில் ஒரு கரண்டி விட்டு, இரண்டு பக்கமும் அதன் காதை பிடித்துக் கொண்டு, ஒரு சுழட்டு சுழற்றினால் ஆப்பம் பறந்து, விரிந்து, ஓரம் மெல்லிதாகவும், நடுவில் சாஃப் டாகவும் வரும் " என்று விளக்கிச் சொன்னாள் .

உடனே கடைக்குப் போய் ஆப்பச் சட்டி வாங்கி வந்தாச்சு. ஆப்பத்துக்கும் அரச்சாச்சு.

ராத்திரியெல்லாம் தூக்கமில்லாமல், ஆப்பம் பற்றியே நினைவு...

காலை டிஃபனுக்கு ஆப்பம் என்று பெருமையாக announcement விட்டு, சாமியை வேண்டிக் கொண்டு , அக்கா சொற்படி, கை யெல்லாம் நடுங்க , ஒரு கரண்டி மாவை சூடான ஆப்பச் சட்டியில் , நடுவில், விட்டு, அவசரமாக, இரண்டு பக்கமும் பிடித்து, ஸ்டைலாக சுற்றினால், கரண்டி கீழே விழ, தோசைத் திருப்பி தெறித்து விழ, என் கையில் இரண்டு, மூன்று இடத்தில் சூடு பட, மாவு அழகாக நடுவில் ..... பறக்கவுமில்லை- விரியவும் இல்லை.

சரி... முதலாவதுதான் சரியாக வரவில்லை... எதற்கும் பயிற்சி வேண்டும் என்று, அந்த மாவை சுரண்டி எறிந்துவிட்டு, மறுபடியும் சுற்றினால், வேறு இடங்களில் கையில் சூடு.

இது நமக்காகாது என்று, தோசைக் கல்லை போட்டு, என் பிரகாரம்  பண்ணி, மூடி, வேக வைத்து, ஒப்பேற்றினேன் .

அக்காவுக்கு போன் செய்து விட்டு, இன்னொரு அக்காவிடம் என் அனுபவத்தை சொல்லி, அவளும் அவள் அனுபவத்தை ஷேர் பண்ண , ஒரே சிரிப்பு... பல நாள் சிரித்ததுமன்றி , இன்றளவும் சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

அந்த ஆப்பச்  சட்டி முதலில் பரணுக்குப் போயிற்று; பிறகு யாருக்கோ...

இங்கு, நல்ல ஆப்பமும், ஸ்ட்யூவும், தேங்காய் பாலும் தருகிறார்கள். நன்றாக ருசித்து சாப்பிடுகிறேன். அதெல்லாம் கரெக்ட்டாக பண்ணி விடுவேன்.